حسین محمدی جامع؛ شهاب بهرامی؛ حمید قاسمی؛ حسین عیدی
چکیده
هدف از این پژوهش تدوین الگوی کسب وجهه بین‌المللی از طریق موفقیت های ورزشی بود. رویکرد پژوهش کیفی و مبتنی بر روش نظریه داده بنیاد بود. جامعه آماری پژوهش خبرگان علمی و اجرایی آگاه به موضوع بود که از طریق مصاحبه های عمیق به شکل هدفمند و به روش گلوله برفی با 12 نفر به اشباع نظری منجر شد. روایی و اعتبار مصاحبه ها توسط مصاحبه‌شوندگان مورد بررسی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش تدوین الگوی کسب وجهه بین‌المللی از طریق موفقیت های ورزشی بود. رویکرد پژوهش کیفی و مبتنی بر روش نظریه داده بنیاد بود. جامعه آماری پژوهش خبرگان علمی و اجرایی آگاه به موضوع بود که از طریق مصاحبه های عمیق به شکل هدفمند و به روش گلوله برفی با 12 نفر به اشباع نظری منجر شد. روایی و اعتبار مصاحبه ها توسط مصاحبه‌شوندگان مورد بررسی و تایید قرار گرفت و برای پایایی از روش توافق درون موضوعی استفاده شد که پایایی بالا در کدگذاری ها وجود داشت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش کدگذاری در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که با توجه به کد گذاری انتخابی، شرایط علی (عوامل اقتصادی، امکانات و تجهیزات والزامات مدیریتی)، شرایط زمینه ای (مشارکت بین المللی، رسانه ها، توسعه ورزش، حمایت های دولت)، شرایط مداخله گر (عوامل محیطی و نهادها و قوانین) راهبردها (حمایت اقتصادی، سیاست‌های مدیریتی، رویکرد علمی، فرهنگ سازی، آموزش و پژوهش، توجه ویژه به ورزش بانوان و حمایت سیاسی- رسانه‌ای) و پیامدها (اعتبار و منزلت بین المللی، وحدت ملی، برجسته شدن ورزشکاران و مربیان در سطح بین المللی)، خروجی کسب وجهه بین المللی از طریق موفقیت های ورزشی بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که سیاستگذاران ورزشی بر نقش و جایگاه موفقیت های بین المللی بر کسب پرستیژ بین المللی توجه ویژه ای داشته باشند.
امین رضا بخشی چناری؛ شیرین زردشتیان؛ حسین محمدی جامع
چکیده
هدف از انجام این تحقیق بررسی تطبیقی تجارب دیپلماسی ورزشی کشورهای منتخب و مقایسه آن با جمهوری اسلامی ایران بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است که با توجه به ماهیت و نوع مطالعه که بررسی تطبیقی است از روش مطالعه تطبیقی جرج بردی استفاده شد. کشورهای بررسی شده در بخش تطبیقی پژوهش شامل آمریکا، آلمان، فرانسه، ژاپن، انگلستان و جمهوری اسلامی ...
بیشتر
هدف از انجام این تحقیق بررسی تطبیقی تجارب دیپلماسی ورزشی کشورهای منتخب و مقایسه آن با جمهوری اسلامی ایران بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است که با توجه به ماهیت و نوع مطالعه که بررسی تطبیقی است از روش مطالعه تطبیقی جرج بردی استفاده شد. کشورهای بررسی شده در بخش تطبیقی پژوهش شامل آمریکا، آلمان، فرانسه، ژاپن، انگلستان و جمهوری اسلامی ایران است. علت انتخاب کشورهای مذبور فعالیت‌های موفق و سازماندهی مناسب آن‌ها به عنوان کشورهای پیشرو در حوزه دیپلماسی ورزشی بوده است. اطلاعات مورد نظر این کشورها از طریق جستجو در وب‌سایت‌ها، مقالات علمی، تحقیقات داخلی و خارجی، کتب مرتبط، اسناد، شواهد و مدارک جمع‌آوری گردید. همچنین برای بررسی وضعیت کنونی دیپلماسی ورزشی در ایران نیز از طریق مصاحبه با اساتید، نخبگان و صاحب‌نظران در حیطه دیپلماسی جمع‌آوری شد. جامعه آماری پژوهش، مدیران عالی‌رتبه سیاسی- ورزشی کشور بودند که در عرصه ورزش و سیاست سوابق مدیریتی و اجرایی داشتند. نمونه آماری 12 نفر از نخبگان بودند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس و به شیوه گلوله‌برفی انتخاب شدند. یافته‌های تحقیق نشان داد که در کشورهای پیشرو در حوزه دیپلماسی ورزشی، در سطح کلان فعالیت‌های بسیاری انجام گرفته است که این فعالیت‌ها در سه دسته نهادهای فعال دیپلماسی ورزشی، اولویت‌‌های دیپلماسی ورزشی و اقدامات انجام شده برای تقویت این دیپلماسی طبقه‌بندی شدند. بررسی وضعیت دیپلماسی ورزشی ایران نشان‌دهنده عدم برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری لازم با رویکرد دیپلماسی ورزشی در کشور بود. لذا می‌توان گفت از آنجا که تعیین خط‌مشی سیاست خارجی هر کشور از متغیرهای متعددی تأثیر می‌پذیرد، جمهوری اسلامی می‌تواند با الگوبرداری از کشورهای موفق از دیپلماسی ورزشی به مانند ابزاری تسهیل‌کننده برای اجرای سیاست خارجی استفاده کند.