رسانه های ورزشی
مجید رجبی؛ ابوالفضل فراهانی
چکیده
هدف این تحقیق، تحلیل محتوای پژوهشهای خصوصیسازی در ورزش ایران بود. روش تحقیق از نوع کمّی و مبتنی بر تحلیل محتوا با رویکرد توصیفی بود. جامعه آماری شامل تمام پژوهشهای خصوصیسازی در ورزش ایران تا پایان تابستان 2021 بود. نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری بود. برای انجام این تحقیق، وبسایت نشریههای علمیپژوهشی ورزشی جستوجو شد، ...
بیشتر
هدف این تحقیق، تحلیل محتوای پژوهشهای خصوصیسازی در ورزش ایران بود. روش تحقیق از نوع کمّی و مبتنی بر تحلیل محتوا با رویکرد توصیفی بود. جامعه آماری شامل تمام پژوهشهای خصوصیسازی در ورزش ایران تا پایان تابستان 2021 بود. نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری بود. برای انجام این تحقیق، وبسایت نشریههای علمیپژوهشی ورزشی جستوجو شد، اما برای دستیابی به پژوهشهای مربوط به سالهای قبل که در وبسایت نشریههای علمیپژوهشی نیامده است و همچنین برای سایر پژوهشها، در بانکهای اطلاعاتی مختلف جستوجو انجام شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (نمودار و جداول ) از نرمافزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد، بهطورکلی، 98 پژوهش در زمینه خصوصیسازی ورزش ایران انجام شده و گزارش شده است که 5/17 درصد پژوهشها در حوزه خصوصیسازی فوتبال و باشگاههای فوتبال، 5/22 درصد پژوهشها در حوزه خصوصیسازی اماکن ورزشی و 60 درصد پژوهشها در سایر زمینههای خصوصیسازی ورزش بودند. از دیگر نتایج این تحقیق، سهم بسیار اندک پایاننامه و رساله دانشجویان دانشگاهها است. بهطورکلی، 98 پژوهش از سال 1995 تا پایان تابستان 2021 که حدود 26 سال است، کمیت قابلقبولی را نشان نمیدهد. 24 پژوهش به موانع خصوصیسازی ورزش ایران پرداختند. از نتایج این تحقیق آن است که زمینههای مناسب برای پژوهشهای آینده خصوصیسازی در ورزش ایران مشخص میشود.