مهارت های ارتباطی در ورزش
شهزاد سادات هاشمی؛ رحیم رمضانی نژاد؛ مهدی محمودی یکتا
چکیده
هدف از این پژوهش تدوین چارچوب شبکه‌سازی روابط بین‌سازمانی در توسعه گردشگری ورزشی بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد اکتشافی نظام‌مند (تحلیل مضمون) انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش منابع انسانی (اساتید مدیریت ورزشی و گردشگری دانشگاه‌ها و مدیران خبره سازمان‌های گردشگری و ورزش) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه‌ای و رسانه‌ای ...
بیشتر
هدف از این پژوهش تدوین چارچوب شبکه‌سازی روابط بین‌سازمانی در توسعه گردشگری ورزشی بود. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد اکتشافی نظام‌مند (تحلیل مضمون) انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش منابع انسانی (اساتید مدیریت ورزشی و گردشگری دانشگاه‌ها و مدیران خبره سازمان‌های گردشگری و ورزش) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه‌ای و رسانه‌ای مرتبط و معتبر) بود. مصاحبه شوندگان و منابع اطلاعاتی به تعداد قابل کفایت، به‌صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه‌های اکتشافی نیمه ساختارمند به همراه مطالعه کتابخانه‌ای نظام‌مند بود. روایی ابزار بر اساس شایستگی عملی، اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تائید گردید. جهت تحلیل یافته‌ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله‌ای (باز، گزینشی و موضوعی) با رویکرد تحلیل مضمون استفاده شد. چارچوب مفهومی نهایی شامل 118 مؤلفه، 37 بعد، 14 منظر و 6 مضمون کلی شناسایی شده بود. مضامین کلی و منظرها به‌صورت زنجیره‌ای و ارتباط باهم شامل ظرفیت‌های شبکه‌سازی سازمانی در توسعه گردشگری ورزشی، چالش‌های اکوسیستم سازمانی در توسعه گردشگری ورزشی، راهبردهای شبکه‌سازی بین سازمانی در گردشگری ورزشی، همسویی سطوح شبکه‌سازی سازمان‌ها در گردشگری ورزشی، فرایندهای شبکه‌سازی بین سازمانی در گردشگری ورزشی و کارکردهای شبکه سازمانی توسعه گردشگری ورزشی بود. براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که چنانچه سازمان‌های ورزشی و غیر ورزشی در طرح‌ها و برنامه‌های گردشگری ورزشی مشارکت داشته باشند باعث بهبود وجهه اجتماعی تر و ایفای نقش آنها در زمینه ورزشی خواهد شد.